Wrażenia z Islandii

Właśnie wróciłam z 10-dniowej wyprawy po Islandii. Na nic specjalnie się nie nastawiałam, więc też się nie rozczarowałam. Od początku było jasne, że Islandia to kraj, który może mnie tylko zachwycić. I tak też się stało. Mech, który tak uwielbiam jest wszędzie 🙂 

Słowo, którym mogłabym opisać Islandię to “przepastny“. Wszystko tam jest wielkie. Ogromne pola lawowe, monumentalne góry, doliny, wodospady, lodowce, fale oceanu rozbijające się o brzeg. Jedynie domy wydają się małe, liche i jakby toczące nieustanny bój z naturą. Jest w Islandii coś tajemniczego, nieco mrocznego, magicznego. Czy chodzi o trolle? Niekoniecznie. Raczej sama przyroda stwarza wrażenie, jakby chciała opowiedzieć nam od dawna skrywaną tajemnicę. Wszędzie jest mnóstwo zieleni o tysiącu odcieni, czerni, szarości i brudnej bieli. To są kolory kraju “ognia i lodu”. Pośród tych barw pojawiają się jaskrawe, kolorowe domy o małych oknach chroniących przed zimnem.

O ludziach.

Islandczyków nie spotkałam wielu, ale tych co widziałam mogę określić mianem ludzi twardych. To mieszkańcy dalekiej Północy. Widać, choćby po ubierze, że są zahartowani do niskich temperatur. Kiedy ja zakładałam rękawiczki i czapkę matka z malutkim synkiem w samym sweterku minęła mnie na chodniku w Akureyri. Podobnie ubranych widziałam dwóch chłopców na fiordach wschodnich. Młodzi ludzie w miastach, choć stylizują się na vikingów raczej nie wiedzą zbyt dużo o trudach życia z dala od “cywilizacji”. Widać spore naleciałości z kontynentu. Hipsterskie brody, spodnie rurki i swetry w serek. Ale czy to coś złego? Oczywiście, że nie. Pokazuje to tylko jedno: że nie ważne gdzie mieszkasz, młodym zależy na tym aby wyglądać modnie, podążać za trendami i nie ma się im co dziwić.

O zwierzętach.

Urzekli mnie hodowcy owiec i koni. Tych zwierząt jest tu najwięcej. Owce są niemal wszędzie. Wychodzą na drogi, budzą cię rano beczeniem, bacznie cię obserwują kiedy przechodzisz obok. Są czarne, białe, łaciate, z rogami do góry lub do dołu. Wspinają się na najwyższe szczyty, śpią na dachach, a płoty są dla nich tylko umowną granicą. Właściciele koni to dla mnie charyzmatyczne postaci. Oglądaliście islandzki film “O koniach i ludziach“? Trailer  Dokładnie takich hodowców koni widziałam na Islandii. Nie straszny im deszcz, wiatr, kiedy trzeba przeprowadzić konie w inne miejsce po prostu to robią. Ubierają żółte kurtki i ruszają w drogę.

A więcej historii z Islandii i opis całego road tripa znajdziesz tutaj.