Kolejny raz do Puszczykowa, jak i innych miast Polski przyjechały odważne dzieci z całego Świata. Tym razem zawitały do nas dzieci z Ukrainy, Estonii, Indii, by na dwutygodniowych warsztatach uczyć siebie nawzajem.

To były dwa tygodnie fascynujących przygód i atrakcji, bo oprócz zajęć dzieci były na basenie, odbyło się kilka, dużych pikników, dzieci uczyły się Polskich zwyczajów u rodzin goszczących, wystąpiły na Dniach Puszczykowa.

W drugim tygodniu zwyczajowo do warsztatów dołączają polskie dzieci. Tak było i tym razem. Polska grupa przygotowuje swój autorski występ, który prezentuje przed występem finałowym Brave Kids. Oba pokazy są zawsze barwne, pełne emocji, dynamiki i radości.

Trzeci tydzień, wszystkie dzieci, ze wszystkich miast spędzają w Zagórzu gdzie przygotowują wspólnie Wielki Finał. Ten długo wyczekiwany przez rodziny, wolontariuszy, organizatorów dzień jest zawsze wyjątkowy. Towarzyszą mu ogromne pokłady pozytywnej energii. Finał odbył się w Teatrze Polskim we Wrocławiu. W wypełnionej po ostatnie miejsca sali czekaliśmy na występ “naszych dzieci” 🙂

Przedstawienie było poruszające, kolorowe, napawające nadzieją. Nie chcę wyjść na mięczaka, ale osobiście mnie wycisnęło pokaźną łezkę wzruszenia.

Przy wyjeździe oczywiście polały się łzy, które znacząco opóźniły wyjazd autokarów.

Awansowałam na koordynatora wolontariuszy. Miałam “pod sobą” dwie osoby. W tróję dbałyśmy o bezpieczeństwo dzieci w czasie przerw, pomagałyśmy podczas wszystkich występów, a ponad to robiłyśmy wiele innych rzeczy by wszystko kręciło się jak w szwajcarskim zegarku (co nie jest oczywiście do końca możliwe w pracy z dziećmi 🙂 ).

Szkoła Teatralna “Słonecznik” z Równego. Grupa zaprezentowała sztukę łączącą baśń ze Światem realnym, przepełnioną skocznym tańcem. Liderem grupy jest Iryna Pukas. Niezwykle ciepła i empatyczna osoba. Cały czas wspierała wszystkie dzieci bez wyjątku, łagodziła spory, zachęcała do wspólnych zajęć. Generalnie cała Ukraińska grupa wyróżniała się profesjonalizmem, jak i rodzinną atmosferą. Oglądając ich na scenie widać, że kochają to co robią, dobrze się bawią i lubią swoje towarzystwo.

Społeczność Langa – przodkowie plemion koczowniczych. Kultywują stare tradycje. Dziewczyny tańczyły w barwnych, zwiewnych sukienkach, a chłopcy grali na starodawnych instrumentach i śpiewali tradycyjne pieśni. Ich opiekunem był Kayum Khan. Początkowo dziewczynki i chłopcy nie chcieli ze sobą współpracować (pochodzą z rożnych kas), jednak po kilku dniach wspólnie uczestniczyli w zabawach.